Bugün ne idin,
Yarın ne
olacaksın,
Bilebilir
misin?
Bilemezsin...
Belki mutlu bir
yuvada anne,
Belki bir
sarhoş masasında meze olacaksın.
O zaman üzülen
yine ben olacağım,
Yine senin için
sabahları yapacağım.
O kötü kaderine
kahredeceğim.
Ben bu haldeyken,
Sen beni
unutacaksın.
Belki eski
fotoğraflarda,
Belki de eski
sokaklarda hatırladığında,
Böyle biride
vardı diyeceksin,
Ama asla, asla
beni sevmeyeceksin
Belki de
hatırladığında gülüp geçeceksin
Yeter be! Yeter
artık...
Usandım senin
için üzülmekten
Senin için
sabahları etmekten
Usandım,
usandım senin için içmekten...
Artık yazık o
göz yaşlarıma
Yazık sana
açılan kollarıma,
Yazık, yazık
sana koşan ayaklarıma.
Yeter artık duy
sesimi,
Anla şu
sevgimi,
Boş koma sana
uzanan ellerimi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder