UNUTULANLAR

Zaman ne kadar da çabuk geçmiş

Meğer ne kadar da güzelmiş o günler

Belleğime yazdıklarım nasıl da silinmiş

Birer mazi olmuş yaşanan o günler

Bazen beraber gittiğimiz yerlere gidiyorum

Seni yaşadığımız o günleri unutmuşlar

Oturduğumuz masalara seni soruyorum

Onlarda o günden bî-haber kalmışlar

Üzerinde volta attığım parke taşları

Unutmuş bir havaya bürünmüşler

Ve her gün oturduğum parkın kuşları

Sanki bir hazan mevsimi yaşıyorlar

Ezberimden bir şarkı okuyorum

Tâ mısralar senin gününden kalmışlar

Hiç olmazsa ümit, bu mısralardadır diyorum

Acı ama onlarda o sayfayı kapatmışlar

 Yalnız bir şey unutmamış o günleri

Akşamları seni yazdığım hatıra defteri

Tek dert ortağım olan sigara izmaritleri

O günlerimi unutmuş kalmışlar

Dün gece seni yaşamak istedim

Fakat ben dahi o günlere gidemedim

Canımdan bir parça olan seni sevdiğim

Benden alıp ta yıllar öncesinde koymuşlar

Eskimiş olan üç-beş satır yazını

Ancak okurken hatırlıyorum adını

Belleğimde kalan siyah, uzun saçlarını

Onları da kahrolası yıllar unutturmuşlar...